Warren Buffett is mogelijk geboren met zaken in zijn bloed. Hij kocht zijn eerste aandelen toen hij 11 jaar oud was en werkte in de supermarkt van zijn familie in Omaha. 1 2 Zijn vader, Howard Buffett, bezat een klein makelaarskantoor en Warren bracht zijn dagen door met kijken naar wat beleggers deden en luisterde naar wat ze zeiden.
Als tiener nam hij klusjes, van het wassen van auto’s tot het bezorgen van kranten, waarbij hij zijn spaargeld gebruikte om verschillende flipperkasten te kopen die hij in lokale bedrijven plaatste .
De ondernemerssuccessen als jongeman vertaalden zich niet meteen in een verlangen om naar de universiteit te gaan. Zijn vader drong er bij hem op aan om zijn opleiding voort te zetten, waarbij Buffett met tegenzin instemde om naar de Universiteit van Pennsylvania te gaan.
Daarna stapte hij over naar de Universiteit van Nebraska, waar hij in drie jaar economie studeerde. 3
Na te zijn afgewezen door Harvard Business School, schreef hij zich in voor een graduate programma aan de Columbia Business School. Daar studeerde hij bij Benjamin Graham – die een levenslange vriend werd – en David Dodd, beide bekende effectenanalisten. Het was door Graham’s lezing over aandelenanalyse dat Buffett de fundamenten van waardebeleggen leerde.
Hij verklaarde ooit in een interview dat Graham’s boek,
The Intelligent Investor, zijn leven had veranderd en hem op het pad van professionele analyse naar beleggingsmarkten had gezet. 4 Samen met
de beveiligingsanalyse, mede geschreven door Graham en Dodd, bood het hem het juiste intellectuele kader en een routekaart voor beleggen. Inhoud 75% 1:33
Warren Buffet: The Road To Riches
KEY POINTS
- Warren Buffett, ook bekend als “het Orakel van Omaha”, is een van de rijkste mannen ter wereld en een gerenommeerde belegger.
- Buffett was een discipel van Benjamin Graham’s slimme beleggingsfilosofie.
- In 1962 nam Buffett het textielbedrijf Berkshire Hathaway over, dat hij omvormde tot een holding waarbinnen hij een gediversifieerd bedrijfsimperium opbouwde.
Benjamin Graham en The Intelligent Investor
Graham wordt vaak de “Dean of Wall Street” genoemd en de vader van waardebeleggen, als een van de belangrijkste vroege voorstanders van financiële zekerheidsanalyse. Hij steunde het idee dat de belegger naar de markt moet kijken alsof het een echte entiteit en een potentiële handelspartner is – Graham noemde deze entiteit “Mr.
Market” – die soms te veel of te weinig geld vraagt om te kopen.
Het zou moeilijk zijn om alle theorieën van Graham volledig samen te vatten. Kortom, waardebeleggen gaat over het identificeren van aandelen die door de meeste beursdeelnemers ondergewaardeerd zijn. Hij geloofde dat aandelenkoersen vaak verkeerd waren als gevolg van irrationele en buitensporige prijsschommelingen (zowel omhoog als omlaag). Slimme beleggers, zei Graham, moeten stevig zijn in hun principes en niet de menigte volgen.
Graham schreef
The Intelligent Investor in 1949 als leidraad voor de gewone belegger. 5 Het boek ondersteunde het idee om effecten met een laag risico op een zeer gediversifieerde wiskundige manier te kopen. Graham gaf de voorkeur aan fundamentele analyse, waarbij hij het verschil tussen de aankoopprijs van een effect en de intrinsieke waarde ervan kapitaliseerdeo .
Het investeringsveld betreden
Voordat hij voor Benjamin Graham werkte, was Warren een beleggingsverkoper geweest – een baan die hij graag deed, behalve wanneer de aandelen die hij suggereerde in waarde daalden en geld verloren aan zijn klanten.
Om het potentieel voor boze klanten te minimaliseren, begon Warren een partnerschap met haar goede vrienden en familie. Het partnerschap had unieke beperkingen: Warren zelf zou slechts $ 100 investeren en, door geherinvesteerde beheerskosten, zijn belang in het partnerschap vergroten. Warren zou de helft van de winst van het partnerschap meer dan 4% nemen en het partnerschap een kwart van de geleden verliezen vergoeden. Bovendien kon er pas op 31 december geld worden toegevoegd of uit de maatschap worden gehaald en zou partner geen inbreng hebben over investeringen in het partnerschap. 6
Door 1959 had Warren in totaal zeven partnerschappen geopend en had hij een belang van 9,5% in meer dan een miljoen dollar aan partnerschapsactiva. Drie jaar later, op 30-jarige leeftijd, was Warren miljonair en combineerde al zijn samenwerkingen in één entiteit
.
Het was op dit punt dat Buffetts ogen zich richtten op direct investeren in bedrijven. Hij deed een investering van $ 1 miljoen in een windmolenbedrijf en het volgende jaar in een bottelarij. Buffett gebruikte waardevolle beleggingstechnieken die hij op school had geleerd, evenals zijn vermogen om de algemene economische omgeving te begrijpen, om koopjes te vinden op de aandelenmarkt.
Aankoop van Berkshire Hathaway
In 1962 zag Warren een kans om te investeren in een textielbedrijf in New England genaamd Berkshire Hathaway en kocht een aantal van zijn aandelen. Warren begon agressief aandelen te kopen nadat een geschil met zijn management hem ervan overtuigde dat het bedrijf een verandering van leiderschap nodig had. 7 Ironisch genoeg is de aankoop van Berkshire Hathaway een van Warrens grootste spijtbetuigingen. (Zie voor meer informatie:
Berkshire Hathaway Risks and Rewards.)
Begreep de schoonheid van het bezitten van verzekeringsmaatschappijen – klanten betalen vandaag premies om misschien tientallen jaren later betalingen te ontvangen – Warren gebruikte Berkshire Hathaway als een holding om de National Indemnity Company te kopen (de eerste van vele verzekeringsmaatschappijen die hij zou kopen) en gebruikte zijn aanzienlijke kasstroom om verdere overnames te financieren.
Als waardebelegger is Warren een soort manusje van alles als het gaat om branchekennis. Berkshire Hathaway is een goed voorbeeld. Buffett zag een bedrijf dat goedkoop was en kocht het, ongeacht het feit dat hij geen expert was in textielproductie. Geleidelijk aan verlegde Buffett de focus van Berkshire van zijn traditionele inspanningen, in plaats daarvan gebruikte het als een holding om te investeren in andere activa. In de loop van de decennia heeft Warren bedrijven in verschillende industrieën gekocht, gehouden en verkocht.
Sommige van de beroemdste dochterondernemingen van Berkshire Hathaway omvatten, maar zijn niet beperkt tot, GEICO (ja, die kleine Gekko behoort toe aan Warren Buffett), Dairy Queen, NetJets, Benjamin Moore &Co. en Fruit of the Loom. 8 Nogmaals, dit zijn slechts een handvol bedrijven waarin Berkshire Hathaway een meerderheidsbelang heeft.
Het bedrijf heeft ook belangen in vele andere bedrijven, waaronder American Express Co. (AXP), Costco Wholesale Corp. (COST), DirectTV (DTV), General Electric Co. (GE), General Motors Co. (GM), Coca-Cola Co. (KO), International Business Machines Corp. (IBM), Wal-Mart Stores Inc. (WMT), Proctor & Gamble Co. (PG) en Wells Fargo & Co. (WFC).
(gerelateerd: Hoe kiest Warren Buffett de bedrijven die hij koopt?)
Berkshire problemen en beloningen
Business voor Buffett is echter niet altijd rozengeur en maneschijn geweest. In 1975 werden Buffett en zijn zakenpartner Charlie Munger door de Securities and Exchange Commission (SEC) onderzocht op fraude. De twee voerden aan dat ze niets verkeerd hadden gedaan en dat de aankoop van Wesco Financial Corporation alleen verdacht leek vanwege hun complexe systeem van activa. 9
Verdere problemen kwamen met een grote investering in Salomon Inc. In 1991 verspreidde het nieuws zich van een handelaar die de biedregels van de schatkist bij meerdere gelegenheden overtrad, en alleen door intensieve onderhandelingen met het ministerie van Financiën slaagde Buffett erin het verbod op het kopen van schatkistpapier en het daaropvolgende faillissement af te wenden. voor het bedrijf. 10
In meer recente jaren heeft Buffett opgetreden als financier en facilitator van grote transacties. Tijdens de Grote Recessie investeerde en leende Warren geld aan bedrijven die met een financiële ramp werden geconfronteerd. Ongeveer 10 jaar later ontstaan de effecten van deze transacties en zijn ze enorm:
- Een lening aan Mars Inc. leverde een winst op van $ 680 miljoen 11Wells
- Fargo & Co. (WFC), waarvan Berkshire Hathaway bijna 120 miljoen aandelen kocht tijdens de Grote Recessie, groeide meer dan 7 keer van een dieptepunt van 12 in 2009 American Express Co.
- (AXP) groeide ongeveer vijfvoudig van Warren’s investering in 2008 13
- Bank of America Corp. (BAC) betaalt jaarlijks $ 300 miljoen en Berkshire Hathaway heeft de mogelijkheid om extra aandelen te kopen voor ongeveer $ 7 per stuk, minder dan de helft van wat vandaag wordt verhandeld 14
- Goldman Sachs Group Inc. (GS) betaalde $ 500 miljoen aan dividenden per jaar en een terugbetalingsbonus van $ 500 miljoen toen ze de aandelen terugkochten.
Meest recent werkte Warren samen met 3G Capital om JH Heinz Company en Kraft Foods samen te voegen tot Kraft Heinz Food Company (KHC). 15 16 Het nieuwe bedrijf is het op twee na grootste voedsel- en drankenbedrijf in Noord-Amerika en het vijfde grootste ter wereld en heeft een jaaromzet van $ 28 miljard. In 2017 verwierf hij een aanzienlijk belang in Pilot Travel Centers, de eigenaren van de truckstopketen Pilot Flying J. 17 Hij wordt over een periode van zes jaar meerderheidsaandeelhouder.
Modern en rustig leven betekende dat Forbes de tijd nam om Warren op te merken en hem toe te voegen aan de lijst van rijkste Amerikanen, maar toen ze dat in 1985 eindelijk deden, was hij al miljardair. Vroege beleggers in Berkshire Hathaway hadden zo laag als $ 275 per aandeel kunnen kopen, en in 2014 had de aandelenkoers $ 200.000 bereikt en eerder dit jaar werd het verhandeld iets minder dan $ 300.000.
Vergelijking tussen Buffett en Graham
Buffett noemde zichzelf “85% Graham”. Net als zijn mentor richtte hij zich op de fundamenten van het bedrijf en een “blijf op koers” -benadering, een aanpak waarmee beide mannen enorme persoonlijke nesten konden bouwen. Op zoek naar een sterk rendement op investering (ROI), zoekt Buffett meestal naar aandelen die nauwkeurig worden gewaardeerd en robuuste rendementen bieden voor beleggers.
Buffett investeert echter met een meer kwalitatieve en gerichte aanpak dan Graham. Graham gaf er de voorkeur aan middelgrote en ondergewaardeerde bedrijven te vinden en zijn belangen onderling te diversifiëren; Buffett geeft de voorkeur aan kwaliteitsbedrijven die al redelijke waarderingen hebben (hoewel hun aandelen nog steeds iets meer waard zouden moeten zijn) en het vermogen om sterk te groeien.
Andere verschillen liggen in hoe je intrinsieke waarde moet stellen, wanneer je risico’s moet nemen en hoe diep je in een bedrijf moet duiken dat potentieel heeft. Graham heeft in veel grotere mate vertrouwd op kwantitatieve methoden dan Buffett, die zijn tijd besteedt aan het bezoeken van bedrijven, praten met het management en het begrijpen van het specifieke bedrijfsmodel van het bedrijf. Als gevolg hiervan is Graham beter in staat en comfortabeler geweest om in veel kleinere bedrijven te investeren dan Buffett. Overweeg een analogie met honkbal: Graham was bezig met swingen op goede velden en het bereiken van de basis; Buffett wacht liever op schoten waarmee hij een homerun kan slaan. Velen hebben Buffett gecrediteerd met een natuurlijke gave voor timing die niet kan worden gerepliceerd, terwijl Graham’s methode vriendelijker is voor de gemiddelde belegger.
Buffett Fun Facts
Buffett begon pas op 75-jarige leeftijd met het doen van grootschalige liefdadigheidsdonaties.
Buffett maakte enkele interessante opmerkingen over inkomstenbelastingen. In het bijzonder vraagt hij zich af waarom zijn effectieve vermogenswinstbelastingtarief van ongeveer 20% een lager inkomstenbelastingtarief is dan dat van zijn secretaresse – of wat dat betreft, dan dat betaald door de meeste uur- of middenklasseloners. Als een van de twee of drie rijkste mannen ter wereld, die lang geleden een massa rijkdom heeft opgebouwd die vrijwel geen enkel bedrag aan toekomstige belastingen ernstig kan deuken, geeft de heer Buffett zijn mening vanuit een staat van relatieve financiële zekerheid die vrijwel ongeëvenaard is. Hoewel bijvoorbeeld elke toekomstige dollar die Warren Buffett verdient wordt belast tegen het tarief van 99%, is het twijfelachtig of dit zijn levensstandaard zou beïnvloeden.
Buffett beschreef
The Intelligent Investor als het beste beleggingsboek dat hij ooit heeft gelezen, met
Security Analysis op de tweede plaats. Andere favoriete leesonderwerpen zijn:
- Geordineerde aandelen en ongewone winsten van Philip A. Fisher, die potentiële investeerders adviseert om niet alleen de balans van een bedrijf te onderzoeken, maar ook om het management te evalueren. Fisher richt zich op het investeren in innovatieve bedrijven en Buffett houdt hem lange tijd in hoog aanzien.
- William N. Thorndike’s The Outsiders beschrijft acht CEO’s en hun succesvolle projecten. Onder de profielen is Thomas Murphy, een vriend van Warren Buffett en directeur van Berkshire Hathaway. Buffett prees Murphy en noemde hem “over het algemeen de beste bedrijfsmanager die ik ooit heb ontmoet.”
- De stresstest van voormalig minister van Financiën Timothy F. Geithner beschrijft de financiële crisis van 2008-2009 vanuit een rauw perspectief uit de eerste hand. Buffett noemde het een must-read voor managers, een leerboek over hoe je onder onvoorstelbare druk op niveau kunt blijven.
- Business Adventures: Twelve Classic Tales from the World of Wall Street van John Brooks is een verzameling artikelen gepubliceerd in de New Yorker in de jaren 60. Elk wordt geconfronteerd met beroemde mislukkingen in het bedrijfsleven en beschrijft ze als waarschuwingsverhalen. Buffett leende een exemplaar uit aan Bill Gates, die het naar verluidt nog niet heeft geretourneerd.
De bottom line
De investeringen vanWarren Buffett waren niet altijd succesvol, maar ze waren goed doordacht en volgden principes van waarde. Door zijn ogen open te houden voor nieuwe kansen en vast te houden aan een consistente strategie, worden Buffett en het lang verworven textielbedrijf door velen beschouwd als een van de meest succesvolle beleggingsverhalen aller tijden. Maar je hoeft geen genie te zijn “om succesvol te investeren gedurende een leven”, “Wat nodig is, is een solide intellectueel kader voor het nemen van beslissingen en het vermogen om te voorkomen dat emoties die structuur aantasten.”
