Warren Buffett beschouwt elementaire waarschijnlijkheid als een basisprincipe als de kern van zijn beleggingsfilosofie. Van het verkopen van kranten tot het runnen van multimiljardair Berkshire Hathaway, hij heeft zijn activa decennium na decennium met succes uitgebuit en een leger van rijkdomproducerende bedrijven verzameld.
Combineert dit met een logisch begrip van de bedrijfsvoering en een waardegerichtheid geleerd van Benjamin Graham, Buffett is veruit een van de beste en bekendste investeerders aller tijden.
Value Investing en Duo Winstgevendheid
Er zijn verschillende beleggingsstijlen om uit te kiezen. Warren Buffett staat bekend als een van de meest ervaren beleggers met een eenvoudige aanpak. Buffett’s elementaire probabilistische benadering houdt zijn beleggingsanalyse eenvoudig: het richt zich op transparante bedrijven met een brede slotgracht, gemakkelijk te begrijpen en logisch in hun progressie.
Buffett staat echter ook bekend om zijn benadering van diepe waarde die hij heeft geperfectioneerd door zijn studie en werk met Benjamin Graham.
Zijn op waarde gebaseerde aanpak in combinatie met een vereenvoudigd begrip van bedrijven beperkt het belegbare universum voor de portefeuille van Berkshire tot bedrijven met een lage k/w, een hoge cashflow en aanhoudende winst.
De samenloop van zijn beleggingsstijl heeft hem ook geholpen winnaars en verliezers te identificeren onder opkomende trends. Een voorbeeld is de groene technologiesector waar Buffett openlijk heeft verklaard dat hij een hoge capaciteit heeft voor nieuwe investeringen.
De sector is wereldwijd op grote schaal in opkomst met meer dan 60% van de nieuwe energie-investeringen afkomstig van groene technologie. In juni 2018 liep buffetts belang in de sector vooral via zijn dochteronderneming Berkshire Hathaway Energy, maar hij zal waarschijnlijk ook de aandelenportefeuille aan deze sector toevoegen.
Kansmodellering combineren met zijn “moat” beleggingsstrategie
Warren Buffet had enige tijd nodig om de juiste beleggingsfilosofie voor hem te ontwikkelen, maar toen hij dat eenmaal deed, hield hij vast aan zijn principes.
Bedrijven met een blijvend concurrentievoordeel genereren per definitie een overrendement op kapitaal, en hun concurrentievoordeel werkt als een gracht rond een kasteel. De “slotgracht” zorgt voor de continuïteit van overtollig rendement op kapitaal voor het bedrijf omdat het de Waarschijnlijkheid dat een concurrent de winstgevendheid van het bedrijf zal beïnvloeden.
Buffett’s begin met de “selectie van stabiele jongens”
Warren Buffett begon als jongen waarschijnlijkheid toe te passen op analyse.
Hij bedacht een tipblad genaamd “groom’s selections” dat hij verkocht voor 25 cent per vel. 1 De kaart bevatte historische informatie over paarden, renbanen, het weer op de wedstrijddag en instructies over het analyseren van de gegevens. Als een paard bijvoorbeeld op zonnige dagen vier van de vijf races op een bepaald circuit had gewonnen en als een race op een zonnige dag op hetzelfde parcours zou hebben plaatsgevonden, dan zou de historische kans van het paard om de race te winnen 80% zijn.
Probability analyse met de “Business Grapevine” methode
Als jongeman gebruikte Buffett kwantitatieve waarschijnlijkheidsanalyse samen met de “scuttlebutt investing” -methode of “de bedrijfsschroefmethode” die hij had geleerd van een van zijn mentoren Philip Fisher om informatie te verzamelen over mogelijke investeringen.
Buffett gebruikte deze methode in 1963 om te beslissen of geld werd geïnvesteerd in American Express (AXP). Het aandeel was neergehaald door het nieuws dat AmEx frauduleuze leningen zou moeten dekken die waren aangegaan tegen AmEx-krediet met behulp van saladeolievoorraden als onderpand.
Buffett ging de straat op – of beter gezegd, stond achter de kassa van een paar restaurants – om te zien of mensen amex zouden stoppen vanwege het schandaal. Hij concludeerde dat de Wall Street-rage niet was overgebracht naar Main Street en dat de kans op een run vrij laag was.
Hij redeneerde ook dat, hoewel het bedrijf voor het verlies betaalde, zijn toekomstige verdienvermogen zijn lage waardering ver overtrof, dus kocht het aandelen voor een aanzienlijk deel van zijn partnerschapsportefeuille en behaalde het uitstekende rendementen door ze binnen een paar jaar te verkopen. In de loop der jaren bleef Buffett echter American Express houden als onderdeel van de portefeuille van Berkshire Hathaway.
De coca-cola-weddenschap van een miljard dollar
In 1988 kocht Buffett aandelen Coca-Cola (KO) ter waarde van $ 1 miljard. Buffett betoogde dat met bijna 100 jaar aan bedrijfsprestaties, coca-cola’s bedrijfsgegevensfrequentiedistributie een solide basis bood voor analyse. Het bedrijf had in de meeste jaren van zijn activiteiten een bovengemiddeld rendement op kapitaal gegenereerd, had nooit verliezen geleden en had een benijdenswaardig en consistent dividend track record.
Nieuwe positieve ontwikkelingen, zoals het management van Robert Goizueta dat niet-gerelateerde activa afsplitst, herinvesteert in de beter presterende siroopactiviteiten en de aandelen van het bedrijf terugkoopt, gaven Buffett het vertrouwen dat het bedrijf overtollige rendementen op kapitaal zou blijven genereren. Bovendien openden markten zich in het buitenland, dus zag hij ook de kans op aanhoudende winstgevende groei. Tot op heden, Dit was een van zijn eenvoudigste, meest elegante en winstgevende investeringen.
Wells Fargo, Buffett’s favoriete bank
In de vroege jaren 90, te midden van een Amerikaanse recessie en volatiliteit in de banksector als gevolg van bezorgdheid over de waarde van onroerend goed, handelde het aandeel Wells Fargo (WFC) op een historisch laag niveau. 2 In de brief van zijn voorzitter aan de aandeelhouders van Berkshire Hathaway somde Buffett op wat hij beschouwde als de voor- en nadelen van het innemen van een belangrijke positie in de bank.
Aan de keerzijde merkte Buffett drie belangrijke risico’s op:
- Een grote aardbeving, die voldoende verstoring voor kredietnemers zou kunnen veroorzaken om de leningen van de bank aan hen te vernietigen
- De mogelijkheid van een inkrimping van de activiteit of een financiële paniek die zo ernstig is dat bijna elke instelling met een zware hefboomwerking in gevaar komt, ongeacht hoe slim beheerd
- [De angst] dat de vastgoedwaarden aan de westkust zullen instorten als gevolg van overbouw en enorme verliezen zullen opleveren voor de banken die de uitbreiding hebben gefinancierd (omdat het een toonaangevende vastgoedverstrekker is, wordt Wells Fargo als bijzonder kwetsbaar beschouwd.) 3
Aan de positieve kant merkte Buffett op dat Wells Fargo “meer dan $ 1 miljard vóór belastingen per jaar verdient na meer dan $ 300 miljoen aan leningverliezen te hebben uitgegeven. Als 10% van alle $ 48 miljard van de leningen van de bank, niet alleen vastgoedleningen, in 1991 door problemen zou worden getroffen, en deze verliezen (inclusief verloren rente) van gemiddeld 30% van het kapitaal zouden veroorzaken, zou het bedrijf min of meer break-even zijn. Zo’n jaar – dat we slechts als een mogelijkheid op laag niveau beschouwen, niet als een waarschijnlijkheid – zou voor ons niet pijnlijk zijn.” 3
Achteraf gezien was Buffetts investering in Wells Fargo begin jaren ’90 een van zijn favorieten. Het heeft zijn bezit in de afgelopen decennia uitgebreid en vanaf het derde kwartaal van 2018 bezat Berkshire 442 miljoen aandelen.
De bottom line
Elementaire waarschijnlijkheid, mits goed geleerd en toegepast op probleemoplossing en analyse, kan wonderen doen. Buffett combineert dit met een waardegerichte benadering van waardering en analyse die al vele jaren succesvol is gebleken. Hoewel er een eindeloze hoeveelheid informatie is over beleggingskeuzes, heeft Buffett keer op keer bewezen dat zijn benadering van waarschijnlijkheid er inderdaad een is die schittert.
