De kloof tussen Italië en de andere “meer ontwikkelde” landen neemt toe door “lage productiviteitsgroei”. Dit wordt onderstreept door de OESO in haar rapport “Groeidoelstelling” dat vandaag in Parijs is gepresenteerd. De organisatie beveelt de Italiaanse regering structurele hervormingen aan in alle sectoren, van werk tot onderwijs en onderzoek.
De OESO roept met name op tot het verminderen van overheidseigendom en regelgevende belemmeringen voor concurrentie, het verbeteren van het onderwijssysteem, het verminderen van de belastingwig op arbeidsinkomens, het decentraliseren van loononderhandelingen van loondifferentiatie in het openbaar bestuur en het verlenen van stimulansen voor innovatie. De Parijse organisatie erkent dat er “de afgelopen jaren belangrijke hervormingen zijn doorgevoerd”, maar, merkt het op, “verdere vooruitgang moet nog worden geboekt”. Meer in detail, voor de OESO blijft het gebruik van arbeid “laag, vooral onder jongeren, ouderen en vrouwen, en in Zuid-Italië”.
De productiviteitsgroei wordt geraakt door “hoge niveaus van publiek eigendom en wettelijke beperkingen in professionele diensten en transport.” De belemmeringen voor de toegang tot professionele diensten moeten daarom worden weggenomen en de door beroepsorganisaties vastgestelde maxima voor de prijzen van dergelijke diensten moeten worden afgeschaft. Bovendien, benadrukt de OESO, is het noodzakelijk om “het staatseigendom en de betrokkenheid bij de elektriciteits-, gas-, post- en transportsector te verminderen en de lokale betrokkenheid bij bedrijven die lokale diensten verlenen te beperken”.
Op het gebied van onderwijs merkt de in Parijs gevestigde organisatie op dat het niveau van het tertiair onderwijs laag is met een percentage afgestudeerden dat geen 20% bereikt tegen meer dan 30% van het OESO-gemiddelde. Met betrekking tot de belasting op inkomen uit arbeid benadrukt de OESO dan ook dat “het hoog blijft” vooral voor de laagste inkomens en dat het het gebruik van arbeid drukt. De organisatie vraagt daarom om het te verminderen door de operatie te financieren met bezuinigingen op de overheidsuitgaven en met een versterking van de belastingen.
De OESO wijst ook met de vinger naar regionale verschillen in het gebruik van arbeid en pleit voor meer fiscale prikkels voor onderzoek en ontwikkeling.