Aan het einde van een historisch onderzoek naar de verschijnselen van de expansie van de overheidsschuld in de vorige eeuw, concludeert het IMF-rapport dat “de eerste les die hieruit kan worden getrokken, is dat begrotingsconsolidatie-inspanningen moeten worden aangevuld met maatregelen om de structurele groei te ondersteunen, met monetaire voorwaarden die zo gunstig mogelijk moeten zijn”.
Voor het Fonds is een andere les dat plannen om de overheidsbegrotingen te consolideren gepaard moeten gaan met structurele en duurzame hervormingen, niet met kortetermijnmaatregelen.
België en Canada zijn uiteindelijk veel succesvoller geweest dan Italië in het terugdringen van de schuld. Het belangrijkste verschil tussen deze gevallen ligt in het relatieve gewicht dat wordt toegekend aan structurele verbeteringen in vergelijking met tijdelijke inspanningen.”
Hoewel het noodzakelijk is om realistisch te zijn als het gaat om toekomstige ontwikkelingsverwachtingen van schulddoelstellingen in een mondiale context van relatief zwakke groei, laat het geval van Italië in de jaren 90 zien dat het mogelijk is om de schuld te verminderen, zelfs zonder sterke groei”.
Foto http://www.ilsole24ore.com/art/SoleOnLine4/ARCH_Immagini/Arch_Varie/Banche/fondo-monetario-internazionale-fmi-324×230.jpg?uuid=041e39ba-ac67-11de-8787-08bef260efb1