De regulering van stablecoins is een cruciaal onderwerp binnen het financiële landschap, vooral nu cryptovaluta steeds meer aan populariteit winnen. Onlangs uitte Michael S. Barr, lid van de Federal Reserve Board, zijn bezorgdheid over de implicaties van Amerikaanse wetgeving voor stablecoins.
Zijn opmerkingen richten zich vooral op het potentieel voor jurisdictie-arbitrage en de toereikendheid van de reserves die door deze wetten worden vereist.
Barr’s zorgen zijn geworteld in de overtuiging dat het Amerikaanse model, dat een 100% allocatie in obligaties toestaat, misschien niet zo robuust is als het lijkt. Hij stelt dat stablecoins moeten waarborgen dat ze hun tokens betrouwbaar kunnen omzetten in Amerikaanse dollars, zelfs tijdens periodes van marktstress, wat de liquiditeit op de obligatiemarkt kan beïnvloeden.
Indice dei contenuti:
Reguleringsbenaderingen: VS versus Europa
De reguleringskaders voor stablecoins in de VS en Europa tonen een schril contrast. In de Europese Unie verplicht de Markets in Crypto-Assets Regulation (MiCA) grote stablecoin-uitgevers om minimaal 60% van hun reserves in liquide contanten aan te houden, terwijl de resterende 40% mag worden geïnvesteerd in andere relatief stabiele activa, waaronder kortlopende obligaties.
Deze structuur weerspiegelt een voorzichtige benadering om consumentenbescherming en financiële stabiliteit te waarborgen.
Aan de andere kant heeft de VS een veel liberalere houding aangenomen. Onder de onlangs aangenomen GENIUS Act kunnen stablecoin-uitgevers tot 100% van hun reserves aanhouden in staatsobligaties met zeer korte looptijden, specifiek die onder de drie maanden.
De implicaties van reservevereisten
Barr’s kritiek op de Amerikaanse aanpak komt voort uit de overtuiging dat stablecoins pas als stabiel kunnen worden beschouwd als ze hun tokens tegen een 1:1 verhouding naar contanten kunnen omzetten, vooral in onvoorspelbare marktomstandigheden.
Hij waarschuwt dat zelfs kortlopende obligaties tijdens marktdistress in waarde kunnen dalen, wat stablecoin-uitgevers kan achterlaten zonder de nodige zekerheden om hun tokens volledig te dekken.
Historische trends ondersteunen deze bezorgdheid. Hoewel significante schommelingen meestal lange termijn obligaties beïnvloeden, zijn kortlopende obligaties niet immuun voor marktdruk. Dit vormt een risico voor stablecoin-exploitanten die sterk afhankelijk zijn van deze instrumenten voor hun reserves.
De zaak van Circle en haar USDC stablecoin
De zaak van Circle, de uitgever achter de USDC stablecoin, illustreert de praktische implicaties van reservebeheer. Circle kreeg te maken met een aanzienlijke depeg-crisis die verband hield met de bijna-instorting van Silicon Valley Bank, die een aanzienlijk deel van de dollarreserves van USDC beheerde. Dit voorval heeft het bedrijf ertoe aangezet zijn strategie te herzien, waarbij nu 90-100% van zijn reserves in obligaties en terugkoopovereenkomsten binnen een geldmarktfonds dat door BlackRock wordt beheerd, wordt aangehouden.
Deze strategische verschuiving benadrukt de voortdurende uitdaging van het beheren van stablecoin-reserves in een fluctuerende markt. De vraag blijft hoeveel collateral nodig is voor veelgebruikte stablecoins, vooral gezien hun hoge dagelijkse volumes van uitgifte en inlossing.
Reflectie op de GENIUS Act
Men zou kunnen stellen dat de opstelling van de GENIUS Act dieper had kunnen ingaan op de nuances van stablecoin-collateralization. De wetgeving probeert verschillende belangen in evenwicht te brengen, waaronder die van stablecoin-uitgevers, overheidstoezichthouders en traditionele financiële instellingen. De effectiviteit van deze compromissen in het waarborgen van financiële stabiliteit blijft echter de vraag.
De reguleringsomgevingen in de VS en Europa vormen de toekomst van stablecoins op aanzienlijk verschillende manieren. Terwijl de VS neigt naar een meer laissez-faire benadering, neemt Europa maatregelen om consumentenbescherming en financiële stabiliteit te prioriteren. Terwijl het landschap blijft evolueren, zullen de implicaties voor uitgevers, consumenten en het bredere financiële ecosysteem ingrijpend zijn.
