Wie is Joseph Schumpeter?
Joseph Alois Schumpeter (1883 – 1950) was econoom en wordt beschouwd als een van de 20e grootste intellectuelen van de eeuw. Hij is vooral bekend om zijn theorieën over conjunctuurcycli en kapitalistische ontwikkeling, en voor het introduceren van het concept van ondernemerschap.
KEY POINTS
- Hij is vooral bekend om zijn boek Capitalism, Socialism, and Democracy uit 1942 , de theorie van creatieve destructie en voor het aanbieden van vroege Duitse en Engelse verwijzingen naar methodologisch individualisme in de economie.
- Schumpeters werk werd aanvankelijk overschaduwd door de tegenstrijdige theorieën van zijn tijdgenoot John Maynard Keynes.
Begrip Joseph Schumpeter
Schumpeter werd geboren in wat nu Tsjechië is in 1883 en leerde economie van de stamvaders van de Oostenrijkse scholastieke traditie, waaronder Friedrich von Wieser en Eugen von Bohm-Bawerk.
Schumpeter was minister van Financiën in de Oostenrijkse regering, president van een private bank en professor, voordat hij gedwongen werd zijn thuisland te verlaten vanwege de opkomst van de nazi’s.
In 1932 verhuisde hij naar de Verenigde Staten om les te geven aan Harvard. Vijftien jaar later, in 1947, werd hij de eerste immigrant die tot president van de American Economic Association werd gekozen.
Aan het begin van de twintigste eeuw had de economische wetenschap in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië zich ontwikkeld volgens statische en wiskundig georiënteerde algemene evenwichtsmodellen.
Schumpeters werk verschilde soms en kenmerkte de meer genuanceerde en minder hypothetische benadering van continentaal Europa, hoewel sommige van zijn theorieën ook ontleend waren aan het Walrasiaanse algemene evenwicht.
Door zijn vele jaren in het openbare leven ontwikkelde Schumpeter informele rivaliteiten met andere grote westerse denkers, waaronder John Maynard Keynes, Irving Fisher, Ludwig von Mises en Friedrich Hayek. Zijn werk werd aanvankelijk overschaduwd door enkele van zijn tijdgenoten.
Beruchte theorieën
Schumpeter is vooral bekend om zijn boek Capitalism, Socialism,
and Democracy uit 1942, evenals voor de theorie van dynamische economische groei die bekend staat als creatieve destructie. Hij wordt ook gecrediteerd met vroege Duitse en Engelse verwijzingen naar methodologisch individualisme in de economie.
Creatieve vernietiging
Schumpeter leverde veel bijdragen aan de economische wetenschap en politieke theorie, maar veruit zijn meest blijvende erfenis kwam van een hoofdstuk van zes pagina’s in
Kapitalisme, Socialisme en Democratie getiteld “Het proces van creatieve destructie”.
De econoom bedacht de term creatieve destructie om te beschrijven hoe het oude voortdurend wordt vervangen door het nieuwe. Schumpeter bood een nieuwe en unieke kijk op hoe economieën groeien, waarbij hij uitlegde dat economische vooruitgang niet geleidelijk en vreedzaam is, maar eerder onsamenhangend en soms onaangenaam.
“Hetzelfde proces van industriële mutatie – als ik die biologische term mag gebruiken – dat onophoudelijk een revolutie teweegbrengt in de economische structuur van binnenuit, onophoudelijk het oude vernietigt, onophoudelijk een nieuwe creëert. Dit proces van creatieve destructie is het essentiële feit van het kapitalisme,” zei hij.
Ondernemerschap
Schumpeter wordt verondersteld de eerste geleerde te zijn die het concept van ondernemerschap aan de wereld introduceerde. Hij vond het Duitse woord
Unternehmergeist uit, wat ondernemersgeest betekent, eraan toevoegend dat deze individuen de economie controleerden omdat ze verantwoordelijk zijn voor het bieden van innovatie en technologische verandering.
Schumpeters argumenten weken sterk af van de dominante traditie. Hij benadrukte het feit dat markten niet passief de neiging hebben om in evenwicht te komen totdat de winstmarges zijn geëlimineerd. In plaats daarvan vernietigen innovatie en ondernemersexperimenten voortdurend het oude en introduceren ze nieuwe evenwichten, waardoor een hogere levensstandaard mogelijk wordt.
In veel opzichten zag Schumpeter het kapitalisme als een methode van evolutie binnen de sociale en economische hiërarchie.De ondernemer wordt de revolutionair en verstoort de gevestigde orde om dynamische verandering te creëren.
Business cycli
Deze theorieën hebben betrekking op Schumpeters geloof in de aanwezigheid van conjunctuurcycli. Wanneer een ondernemer een bestaande industrie verstoort, is het waarschijnlijk dat bestaande werknemers, bedrijven of zelfs hele sectoren tijdelijk met verlies worden gegooid, zei hij. Deze cycli worden getolereerd, legde hij uit, omdat ze middelen vrijmaken voor andere, productievere toepassingen.
“Behalve in zeer weinig gevallen waarin zich moeilijkheden voordoen, is het mogelijk om, historisch en statistisch, zes Juglars [8-10 jaar conjunctuurcycli] te tellen tot één Kondratieff [50-60 jaar] en drie Kitchins [40 maanden] tot een Juglar, niet als een gemiddelde maar in elk individueel geval,” schreef Schumpeter in zijn boek
The Theory of Economic Development , gepubliceerd in 1911.
Joseph Schumpeter vs. John Maynard Keynes
Schumpeter werd een paar maanden voor Keynes geboren en wordt, net als zijn tijdgenoot, beschouwd als een van de beste economen van de twintigste eeuw.
Keynes beschouwde de economie als gezond toen deze in statisch evenwicht was. Schumpeter verwierp deze theorie met het argument dat evenwicht niet gezond is en dat innovatie de motor van de economie is. Beiden hadden ook tegenstrijdige opvattingen over overheidsingrijpen. Keynes geloofde dat een permanent evenwicht van welvaart kon worden bereikt door het monetaire beleid van de centrale bank. Schumpeter betoogde dat overheidsingrijpen de inflatie verhoogde en de economie vernietigde.
Early in zijn carrière bespotte Schumpeter het gebruik van statistische aggregaten in de economische theorie, waarschijnlijk een klap voor Keynes, ten gunste van de focus op individuele keuze en actie.
Schumpeters werk kreeg aanvankelijk weinig bijval, mede door de populariteit van Keynes. De situatie is in de loop van de tijd veranderd en hij wordt nu beschouwd als een van de grootste economen ter wereld.
