Wat zijn de leiderschapsstudies van Michigan?
Michigan Leadership Studies waren een bekende reeks leiderschapsstudies die in de jaren 50 aan de Universiteit van Michigan begonnen, met de bedoeling om de principes en soorten leiderschapsstijlen te identificeren die leidden tot een grotere productiviteit en een grotere werktevredenheid onder werknemers.
Studies hebben twee brede leiderschapsstijlen geïdentificeerd: een werknemersoriëntatie en een productieoriëntatie. Ze identificeerden ook drie kritieke kenmerken van effectieve leiders: taakgericht gedrag, relatiegericht gedrag en participatief leiderschap.
KEY POINTS
- Michigan Leadership Studies identificeerden leiderschapsstijlen die maximale werknemerstevredenheid en productiviteit produceerden.
- Studies hebben leiderschapsstijlen geclassificeerd als werknemersoriëntatie, die menselijke relaties benadrukt, of productieoriëntatie, die zich richt op taakgerichte activiteiten.
- Uit het onderzoek bleek dat oriëntatie van werknemers met algemene supervisie gunstigere resultaten opleverde dan oriëntatie op productie en directe supervisie.
- Critici zeggen dat het onderzoek beperkend is omdat het geen rekening houdt met alle omstandigheden en soorten organisaties, leiders en werknemers.
Behalve Michigan Leadership Studies
Studies hebben geconcludeerd dat werknemersoriëntatie in combinatie met algemene supervisie, in plaats van strak of direct, tot betere resultaten heeft geleid. Werknemersoriëntatie richt zich op het menselijke element van werkgelegenheid, waarbij wordt benadrukt dat werknemers behoeften hebben die werkgevers moeten aanpakken en verzorgen.
In tegenstelling richt productieoriëntatie zich op de technische elementen van werkgelegenheid en werknemers zijn een middel om de productie te voltooien.
Michigan leiderschapsstudies, samen met Ohio State University studies die plaatsvonden in de jaren ’40, zijn twee van de bekendste gedragsleiderschapsstudies en worden tot op de dag van vandaag nog steeds geciteerd.
Kritiek van Michigan leiderschapsstudies
De algemene verklaring van de studies was dat minder directe druk en controle werknemers in staat stellen productiever en betrokken te zijn bij hun taken. Er waren echter kritiek en vragen over de methodologie en de resultaten van de studies.
Een van deze kritiekpunten is dat er geen rekening is gehouden met de context van medewerkers, leiderschap en taak, wat de mogelijkheid doet rijzen dat de situatie in de organisatie de ene stijl van leiderschap boven de andere kan rechtvaardigen.
Daarnaast kan de dispositie van werknemers een factor zijn in de leiderschapsbenadering.De manier waarop werknemers zich gedragen, kan een leider beïnvloeden om praktischer te zijn als er meer richting nodig is vanwege de complexiteit van de taak. Evenzo, als werknemers in staat blijken te zijn en hun taken soepel zelf afhandelen, Een team van veteranen die jarenlang aan een taak hebben gestudeerd en eraan hebben gewerkt, heeft misschien geen directe manager nodig om richtlijnen uit te vaardigen; daarom is de kans groter dat de leider hen in die context meer autonomie verleent.
De smalle opties van de studies zijn ook niet van mening dat één dimensie niet bij alle organisaties of omstandigheden past. Het gebruik van hetzelfde leiderschap in twee verschillende bedrijven kan nog steeds leiden tot mislukking of succes als gevolg van andere elementen die een rol spelen. Het is normaal dat leiders hun stijlen in de loop van de tijd en indien nodig aanpassen, in plaats van vast te blijven zitten aan een vast patroon.
Hoewel Michigan Leadership Studies opmerkelijk blijven, hebben zich de afgelopen jaren andere theorieën en studies ontwikkeld over benaderingen van leiderschap die rekening houden met verschillende dynamieken, zoals de filosofie van dienend leiderschap.
