De term “fraude” wordt gedefinieerd als verkeerd gedrag gepleegd met als doel een illegaal voordeel te verkrijgen door het slachtoffer een recht te ontnemen. Belastingfraude, creditcardfraude, draadfraude en vele anderen zijn allemaal voorbeelden. Frauduleus gedrag kan worden gepleegd door één persoon, een groep mensen of een bedrijf als geheel.
In de blockchain-wereld vertegenwoordigt de term “fraudebewijs” een technische methode die van cruciaal belang is om blockchains in staat te stellen te schalen (bijvoorbeeld door sharding of grotere blokken), terwijl ervoor wordt gezorgd dat de gegevens in de keten beschikbaar en correct zijn. Fraudebewijs maakt gebruik van Optimistische Rollups (OK’s) die twee functies dienen: kosten verlagen en latentieniveaus verlagen voor gedecentraliseerde applicaties op een blockchain-netwerk.
Om goede prestaties te belonen, moet een sequencer die OK’s moet verwerken, bewijs leveren van fraude met zijn werk.
Sequencers worden financieel gecompenseerd voor het uitvoeren van rollups volgens consensusregels en worden financieel bestraft voor hun overtreding, waarbij ze hun bewijs van fraude verliezen.
Bewijs van staatstransitiefraude werkt goed, maar het is gebaseerd op een cruciale aanname dat alle blokgegevens beschikbaar zijn. Het is onmogelijk om vast te stellen dat een block miner onjuist is als hij alleen de block header publiceert zonder de juiste inhoud.
Bovendien, zelfs als 99% van de gegevens toegankelijk is, kan de resterende 1% nodig zijn om de geldigheid van een blok vast te stellen, omdat we de volledige beschikbaarheid van de gegevens vereisen.
Dit is een strikte noodzaak voor blokvalidatie omdat gegevens om verschillende redenen ontoegankelijk kunnen zijn, niet alleen kwaadaardige knooppunten. Het moeilijk maken van het onbeschikbaar maken van gegevens voor een oneerlijk knooppunt is de juiste oplossing.
De schaalbaarheid van openbare blockchains vereist het gebruik van fraudebewijs en annuleringscodes. Ze stellen lichte knooppunten in staat om hun eigen beslissingen te nemen over welke blokken moeten worden afgewezen zonder te hoeven vertrouwen op een veelvoud aan betrouwbare volledige knooppunten.
Zelfs als korte bewijzen van nulkennis kunnen worden gebruikt om de juistheid te bevestigen, is een indringer / oplichter die wegkomt met het adverteren van ontoegankelijke blokken en ze in de keten te laten opnemen nog steeds een groot probleem, omdat het voorkomt dat alle andere validators de staat volledig berekenen of blokken maken die communiceren met het deel van de staat dat niet langer beschikbaar is.
Uit fraude blijkt dat een staatsovergang verkeerd is verlopen. Het fundamentele voordeel van fraudebewijs is dat het niet voor elke staatsovergang nodig is, maar alleen als het misgaat. Als gevolg hiervan gebruiken ze minder rekenresources en zijn ze beter geschikt voor een omgeving met schaalbaarheidsbeperkingen. De interactie van deze protocollen is hun grootste nadeel: ze brengen een “dialoog” tot stand tussen tal van deelnemers. Een dialoog/interactie/communicatie vereist de aanwezigheid van de partijen, in het bijzonder de partij die de fraude meldt en de andere partijen in staat stelt het gesprek op verschillende manieren te onderbreken.