Internet Service Providers (ISP’s) zijn bedrijfsentiteiten die eindgebruikers toegang bieden tot internet. ISP’s kunnen niveau 1, 2 of niveau 3 zijn, afhankelijk van de fysieke bronnen die beschikbaar zijn om gratis te gebruiken. Dit staat bekend als het peering/transit value differential (PVD).
Tier 1 heeft voldoende ruimte en hoeft meestal geen kosten te betalen voor internetverkeer omdat het bovenaan de hiërarchie staat. Tier 2 moet echter betalen voor afwikkeling – meestal via transitovereenkomsten met Tier 1-vervoerders. En Level 3 ISP’s fungeren als last-mile providers. Ze hebben transitovereenkomsten met een isp van niveau 2 en zonder te investeren in infrastructuur, bieden ze internetdiensten aan commerciële en binnenlandse consumenten.
ISP’s maken al zo lang als het bestaat deel uit van het internet.
Ze bieden toegangs-, hosting- en informatiediensten. Sommige hiervan bieden mogelijk slechts één type service, terwijl andere alle drie de soorten kunnen bieden, afhankelijk van de behoeften van een persoon of ondernemer met betrekking tot wat u nodig hebt voor online zaken, zoals surfen op internet voor zakelijke doeleinden, e-mails verzenden naar klanten op afstand met behulp van mailservers die berichten opslaan die zijn verzonden tussen partijen die hun e-mails niet willen worden gelezen door niemand anders dan degenen die betrokken zijn bij de correspondentie (e-mailversleutelingssoftware) en gegevensbestanden opslaan, zoals afbeeldingen die naar websites zijn geüpload, zodat ze beschikbaar zijn wanneer dat nodig is zonder dat er twee afzonderlijke kopieën tegelijkertijd zweven zoals foto’s die zijn opgeslagen in cloudservices.
Wat is de interne hiërarchie van ISP’s
Het internet is een gigantisch netwerk dat bestaat uit meerdere kleine onderling verbonden netwerken. Elk klein netwerk is een complete eenheid op zichzelf en heeft een uitgebreid routeringsbeleid. Deze netwerken, meestal bekend als autonome systemen (AS), hebben duizenden onderling verbonden apparaten en knooppunten. Sommigen van hen zijn routerings- en schakelapparaten die de communicatie binnen dat autonome systeem vergemakkelijken, terwijl andere eindknooppunten zijn die gegevensoverdracht initiëren. Al deze apparaten krijgen een IP-adres toegewezen om de bestemming van gegevenspakketten te volgen. Vanwege het enorme aantal apparaten is het IP-adres verdeeld in openbare en privé-IP’s. Elke organisatie kan privé-IP’s gebruiken om het interne LAN te beheren. Alle apparaten communiceren met elkaar via routeringsprotocollen. Voor alle communicatie binnen een AS worden verschillende soorten routeringsprotocollen gebruikt die bekend staan als interne gatewayprotocollen (BGA’s), terwijl voor alle uitgaande communicatie van het zelfstandige systeem externe gatewayprotocollen (EGP) worden gebruikt.
Aanvankelijk kon elke ISP een enkel autonoom systeem bezitten, maar nu moet elke ISP tientallen AS efficiënt onderhouden door een aanwezigheidspunt op verschillende locaties te bouwen.
Hoe het verzenden van gegevens via ISP’s werkt
Om volledig te begrijpen hoe ISP’s eindgebruikers faciliteren bij hun toegang tot internet, laten we een praktisch voorbeeld nemen. Als gebruikers moeten inloggen op CoinMarketCap, voeren ze de URL in de browser in of openen ze deze via de app. Het verzoek reist van hun apparaten naar aangesloten lokale netwerkrouters, meestal geïnstalleerd door een niveau 3 ISP, waar de bron-IP’s worden toegewezen. Routers hebben routeringstabellen en zijn gebaseerd op bestemmings-IP’s, of routeren het verzoek rechtstreeks naar de server waar CoinMarketCap wordt gehost. Als ze echter niet over de routeringstabel van opgeslagen IP’s beschikken, sturen ze het pakket naar de DNS-servers die de ISP’s speciaal onderhouden en krijgen ze de cache opgeslagen en retourneren ze deze met het IP-adres waar de CoinMarketCap-servers worden gehost.
ISP’s als regelhandhavers
ISP’s zijn verantwoordelijk voor verkeersvorming, routeoptimalisatie en andere gerelateerde taken. Ze hebben een lijst met regels die moeten worden gevolgd bij het leveren van diensten voor elke klant, zoals voorkomen dat mensen toegang krijgen tot bepaalde websites vanwege illegale inhoud. Ze handhaven dit beleid door middel van deep packet inspection, wat betekent dat elk bezoek aan een website wordt gescand aan de hand van overheidsdatabases. Ze vormen de ruggengraat van een veilig internet.