Vergoedingsniveaus verwijzen naar de vergoedingsstructuur die het bedrag bepaalt dat in rekening wordt gebracht wanneer beleggers geld storten of opnemen en transacties uitvoeren op een cryptocurrency-uitwisseling. Elke uitwisseling heeft zijn eigen vergoedingsstructuur die vaak verschilt afhankelijk van het volume en de soorten transacties.
Sommige cryptocurrency-uitwisselingen bieden verschillende manieren om fiat-geld te storten, variërend van bankoverschrijvingen en PayPal tot gebruik van creditcards en betaalpassen, wat kan resulteren in kosten variërend van 2% tot 5%.
Handelskosten zijn verpakt in vele vormen, afhankelijk van het uitgegeven bedrag en of de swap-, conversie- of handelsinstrumentfunctie wordt gebruikt. Hoewel een aantal beurzen swap- of conversieopties aanbieden die het handigst zijn voor nieuwe handelaren, zijn deze vaak de duurste.
Het is daarom belangrijk om de kosten te herzien en te berekenen, zodat commissies tot een minimum kunnen worden beperkt.
Handelskosten worden vaak in rekening gebracht in de vorm van een vaste vergoeding die stijgt of daalt wanneer de ruilwaarde onder of boven een specifiek niveau ligt (er wordt bijvoorbeeld een vergoeding van $ 0,99 in rekening gebracht voor transacties onder $ 10 en meer voor hogere transacties), of een percentagevergoeding met behulp van een “maker-taker” -model.
In het “maker-taker” -model zijn commissies vaak een percentage van de totale transactie, en het is belangrijk op te merken dat gebruikers in rekening worden gebracht wanneer de transactie wordt uitgevoerd en gematcht, en niet wanneer de kooporder wordt gemaakt. Voor sommige beurzen kunnen deze kosten worden verlaagd door te betalen met het utility-token van het platform en resulteren vaak in lagere percentages die in rekening worden gebracht met een hoger handelsvolume en een hogere frequentie boven een bepaald niveau. Platforms kunnen ook VIP-niveaus aanbieden met exclusieve incentives en voordelen, zoals kortingstarieven.
Voor een kooporder worden makerkosten in rekening gebracht als deze niet onmiddellijk wordt gekoppeld aan de bestelling van een koper of verkoper in het orderboek. Deze beurzen worden in plaats daarvan toegevoegd aan het orderboek, waardoor liquiditeit wordt toegevoegd. Een voorbeeld zijn limietorders (die de maximum- en minimumprijs aangeven waartegen een handelaar bereid is te kopen of verkopen) die niet onmiddellijk worden uitgevoerd.
Wat betreft taker fees, deze worden gemaakt als de transactie onmiddellijk wordt gekoppeld aan een order op het orderboek. Een voorbeeld zijn marktorders (wanneer een handelaar een order plaatst tegen de marktprijs voor cryptocurrencies en andere activa op de beurs) die meestal volledig worden uitgevoerd.
Ten slotte zijn er ook opnamekosten die aan gebruikers in rekening kunnen worden gebracht wanneer ze hun activa opnemen en omzetten in fiat-geld op hun bankrekeningen, of hun cryptocurrencies van het ene platform naar het andere verplaatsen, variërend van vaste bedragen tot percentages.
Dit moedigt handelaren en gebruikers aan om meer berekende en minder impulsieve beslissingen te nemen, waardoor de kans wordt geminimaliseerd dat de uitwisseling wordt overspoeld met buitensporige of fragmentarische uitwisselingsverzoeken, en ook inkomsten en fondsen voor het platform of de beurs.
De verhoogde vergoedingen gaan vaak naar de groei en ontwikkeling van uitwisselingsplatforms, en in de context van gedecentraliseerde uitwisselingen, naar liquiditeitsverschaffers en platforminvesteerders via yield farming en liquiditeitsmijnbouwprogramma’s.