De winstgevendheid van een beleggingsfonds hangt in grote mate af van de ervaring van de beheerder bij het selecteren van de activa waaruit de portefeuille bestaat. Maar er is nog een factor die ook het eindresultaat beïnvloedt: de commissies.
Daarom is het belangrijk dat u weet welke soorten kosten u kunt toepassen en in welk bereik het redelijk zou zijn voor hen om te verhuizen.
Hoe lager ze zijn, hoe meer je acties waard zullen zijn. Deze factor kan met name relevant zijn in fondsen die zeer bescheiden rendementen bieden, zoals monetaire of kortlopende vastrentende waarden.
Vergoedingen moeten altijd worden opgenomen in het prospectus van het fonds, waar u ze kunt raadplegen wanneer u maar wilt. Deze brochure is beschikbaar zowel bij de operator zelf als bij de entiteit waar u hem hebt gekocht, evenals op de website van CNMV.
Impliciete kosten
De belangrijkste kosten van een fonds zijn die met betrekking tot zijn activiteiten. Ze worden impliciete kosten genoemd, omdat ze dagelijks worden afgetrokken van de intrinsieke waarde. Ze zouden als volgt zijn:
Management fee: dit is degene die door de manager in rekening wordt gebracht als vergoeding voor zijn diensten. Het moet in overeenstemming zijn met de moeilijkheid om dat product te beheren. Daarom moet de vergoeding van een indexfonds, dat alleen de samenstelling van een index volgt, lager zijn dan die van een actief beheerd fonds, waarbij de beheerder op de hoogte moet zijn van marktontwikkelingen, het potentieel van elk effect moet analyseren en degenen moet selecteren die de index kunnen verslaan.
Hetzelfde geldt voor vastrentende waarden. De vergoeding van een monetair fonds, dat alleen belegt in repo- en zeer kortlopende schulden, moet worden verlaagd, terwijl het beheer van een wereldwijd obligatiefonds veel meer inspanning vergt (het brengt ook meer toegevoegde waarde met zich mee) en daarom hoger zou moeten zijn.
Houd er rekening mee dat er fondsen zijn die ogenschijnlijk actief worden beheerd, maar in werkelijkheid niet te veel afwijken van wat de index doet. In dergelijke gevallen is het redelijk dat de beheervergoeding niet hoog is.
Fondsen berekenen meestal de beheervergoeding op basis van beheerd vermogen. Maar ze kunnen het ook berekenen op basis van de behaalde rendementen (in welk geval het een succescommissie zou worden genoemd) of beide berekeningsmethoden combineren. In alle drie de scenario’s zijn er wettelijke maxima.
De succesvolle commissie is meestal gekoppeld aan hedgefondsen en heeft zijn voor- en nadelen, die u in dit artikel zult vinden.
Deposit and custody fee: dit is wat het fonds moet betalen aan de bewaarinstelling, die verantwoordelijk is voor de bewaring en bewaring van de effecten waarin het belegt. Het is meestal erg klein (wettelijk gezien mag het niet meer dan 0,2% van het vermogen bedragen).
Een manier om te weten of de vergoeding die door een fonds in rekening wordt gebracht onevenredig is, is door te analyseren welke andere producten in dezelfde categorie ze in rekening brengen. Als voorbeeldknop laten we u de gemiddelde kosten in rekening brengen door Spaanse fondsen, volgens de krant Expansión:
Houd er naast deze kosten rekening mee dat er andere kosten zijn die ook van invloed zijn op de uiteindelijke winstgevendheid. Een relevant feit is de verhouding van de totale kosten of TER, die wordt uitgedrukt als een percentage van het eigen vermogen van het fonds. De verhouding van de totale kosten omvat beheerskosten en zou meer externe diensten en andere bedrijfskosten deponeren.
Andere commissies
Aan de andere kant zijn er vergoedingen die niet impliciet zijn (ze worden niet automatisch afgetrokken van de intrinsieke waarde van het fonds), maar zijn expliciet, d.w.z. ze worden rechtstreeks door de deelnemer gedragen:
Conversion fee: Dit is degene die van toepassing is in geval van verandering tussen aandelenklassen.
Abonnements-/aflossingskosten: dit is degene die door het fonds in rekening wordt gebracht voor het kopen of verkopen van aandelen. Het wordt toegepast op het bedrag dat door de deelnemer is ingeschreven /terugbetaald en kan in het voordeel zijn van de beheerder of het fonds zelf (in dit geval wordt het korting genoemd ten gunste van het fonds).
Meestal liggen beide op 0%, maar sommige fondsen proberen de in- of uitstap van deelnemers om verschillende redenen te bestraffen (gerelateerd aan de beleggingsstrategie van het fonds zelf) en kunnen deze kosten met maximaal 5% verhogen. Een fonds dat bijvoorbeeld in obligaties belegt met als doel ze tot de vervaldatum aan te houden en de rente te verhogen (buy &hold-strategie) zal de exits in een bepaalde periode (die van de looptijd van de obligaties) bestraffen, omdat ze het zouden dwingen om de effecten op het verkeerde moment te verkopen. Hetzelfde geldt voor andere categorieën, zoals garantiefondsen of waardefilosofiefondsen.
Aan de andere kant zijn er fondsen die in de brochure een abonnementsgeld opnemen … maar in de overgrote meerderheid van de gevallen brengen ze het niet in rekening. Fondsen verzamelen commissie in de brochure voor het geval ze deze in de toekomst moeten innen. Iets dat kan gebeuren, bijvoorbeeld als de activa van het fonds een bepaald volume bereiken en de beheerder de inputs moet beperken (een te groot volume kan erg complex zijn om te beheren). Om uit twijfel te komen, is het raadzaam om contact op te nemen met de operator om erachter te komen of het abonnementsgeld op dit moment van toepassing is.
Vergeet ten slotte niet dat een beleggingsfonds verschillende kosten in rekening kan brengen, afhankelijk van de verschillende categorieën aandelen die het uitgeeft. Klassen met goedkopere commissies zijn meestal beschikbaar voor die deelnemers die bereid zijn meer geld te investeren, hoewel het ook afhankelijk kan zijn van andere criteria, zoals marketingbeleid en denominatievaluta.
