GDP stijging van 5-6 punten in drie jaar, particuliere consumptie steeg met 8%, investeringen met 18%, export sterk steeg, met een robuuste impuls voor de werkgelegenheid (8%) en tegelijkertijd voor de reële lonen (12%), dit is wat kan worden bereikt volgens drie economen van Bankitalia als de concurrentie in de dienstensector werd aangemoedigd, met name in de sectoren handel, vervoer, communicatie, krediet en verzekeringen, bouw, elektriciteit, gas, water.
Meer concurrentie zou leiden tot lagere prijzen, meer consumptie en dus meer werkgelegenheid en investeringen.
Dit werd aangekondigd door Lorenzo Forni, Andrea Gerali en Massimiliano Pisani, in een werkdocument “Macro-economische effecten van meer concurrentie in de dienstensector: het geval italië”. De paper voorspelt niet veel goeds, maar wijst er eenvoudigweg op dat een geleidelijke toename van de concurrentie voldoende zou zijn om de huidige winstratio van 61% terug te brengen naar het gemiddelde van de eurozone van 35%, een niveau dat nog steeds het dubbele is van de 17% die wordt geregistreerd door bedrijven die goederen en diensten produceren.
De recordmarge van “beschermde” diensten wordt mogelijk gemaakt door toetredingsdrempels, prijsregulering en beperkingen op bedrijfsvormen, die daarom de hoekstenen van deregulering moeten worden.
Het is duidelijk dat de auteurs het veld openlaten voor politici met betrekking tot de uitvoering van interventies, hoewel ze benadrukken dat de positieve effecten ook voelbaar moeten zijn op de welvaart.
Tussen (economisch) zeggen en (politiek) doen zit nog steeds de zee, en de crisis helpt zeker niet. Pier Luigi Bersani, vader van de laatste liberaliseringen of de voorzitter van de Antitrust Antonio Catricalà, die onlangs de ondoordringbaarheid van de beroepen voor elke deregulering aan de kaak stelde, weet dit maar al te goed.
We zullen zien hoe het afloopt!